Η Σκοτεινή συνορεύει με το Ξηροβούνι και έχει υψόμετρο 1.362μ. Γύρω από την κορυφή το δάσος κυριαρχεί στο τοπίο. Ανάμεσα από τα δύο βουνά υπάρχουν χιλιάδες έλατα που χωρίζουν τους δύο ορεινούς όγκους. Τα κοντινότερα χωριά είναι η Σέτα και η Κάτω Σέτα. Στη Σέτα υπάρχουν ταβέρνες με εξαιρετικό φαγητό και καλές τιμές.
Το βουνό έχει ήπιο ανάγλυφο στο νότιο τμήμα του ενώ το βορινό είναι άγριο με γκρεμούς. Παρά το σχετικά χαμηλό υψόμετρο υπάρχει εκτεταμένο αλπικό τοπίο με θέα στο Αιγαίο Πέλαγος και τον Ευβοϊκό.
Από την κορυφή διακρίνεται όλη η νότια Εύβοια. Αυτό όμως που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι το δάσος χαμηλότερα με τα πανύψηλα έλατα και τα μικρά λιβάδια που θυμίζουν κάτι από Πίνδο. Η περιοχή είναι ένα κρυμμένο διαμάντι για φυσιολάτρες και προτείνεται τόσο για πεζοπορία όσο και για ορεινή ποδηλασία.
Διαδρομή
Για να φτάσουμε στους πρόποδες του βουνού θα πρέπει να πάμε στην Κάτω Σέτα και να ακολουθήσουμε την ταμπέλα που οδηγεί στην Αμπουδιώτισσα. Στρίβουμε αριστερά και σε περίπου δέκα λεπτά συναντάμε το γραφικό εκκλησάκι της Παναγίας με την πηγή.
Συνεχίζουμε στον ασφάλτινο δρόμο μέχρι να δούμε ένα γεφυράκι και το ρέμα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε το περπάτημα από αυτό το σημείο ή να οδηγήσουμε πιο ψηλά μέχρι την κορύφωση του δρόμου και να αρχίσουμε την πεζοπορία στο δασικό δρόμο στα δεξιά μας. Και οι δύο διαδρομές μας οδηγούν στο πλάτωμα με την καταβόθρα.
Εμείς επιλέξαμε να ξεκινήσουμε από πιο ψηλά. Μπαίνουμε στο δασικό δρόμο και ξεκινάμε να κατηφορίζουμε μέχρι να βρεθούμε σε μια διασταύρωση. Ο δασικός δρόμος που έρχεται από δεξιά είναι αυτός από το ρέμα. Εμείς πάμε αριστερά φτάνοντας σε ένα μεγάλο πλάτωμα με ορατό το σπήλαιο της καταβόθρας στο βάθος.
Στην αρχή του πλατώματος υπάρχει ακόμη ένας δασικός δρόμος που οδηγεί δεξιά μέσα στα έλατα. Τον ακολουθούμε μέχρι να δούμε δύο ξύλινα παλιά μελίσσια και ένα χαρακτηριστικό φυλλοβόλο δέντρο στα αριστερά μας. Σε αυτό το σημείο αφήνουμε το δρόμο και μπαίνουμε μέσα στο δάσος. Υπάρχει μόνο μια κορδέλα που δείχνει το μονοπάτι ενώ λίγο παραπάνω η πυκνή βλάστηση μας αναγκάζει να ψάχνουμε δεξιά και αριστερά τον ευκολότερο τρόπο για να βγούμε πιο ψηλά.
Η χάραξη του μονοπατιού δεν είναι ευκρινής. Θα πρέπει να κινηθούμε προς τα αριστερά για λίγα μέτρα και να συνεχίσουμε το περπάτημα μέσα στο δάσος προς την ανατολή. Ουσιαστικά περπατάμε πάνω σε έναν ώμο ο οποίος θα μας οδηγήσει στο αλπικό. Βγαίνοντας από το δάσος θα δούμε την ψηλότερη κορυφή προς τα αριστερά στο βάθος. Για να βρούμε το μονοπάτι θα πρέπει να πάμε προς το τελευταίο έλατο που διακρίνουμε στα δεξιά.
Η διαδρομή από αυτό το σημείο είναι εμφανής και δεν έχει κάποια τεχνική δυσκολία. Ωστόσο το έδαφος είναι πετρώδες και δεν βοηθάει ιδιαίτερα στο περπάτημα. Η πεζοπορία διαρκεί τρεις με τέσσερεις ώρες με επιστροφή.
κείμενο – φωτογραφίες – βίντεο: Πάνος Μπαμπαλούκας
