Η Ντουρντουβάνα σλαβικό τοπωνύμιο που σημαίνει Τριανταφυλλιά, ή αλλιώς όρος Πεντέλεια σύμφωνα με τους αρχαίους, αποτελεί τη νοητή απόληξη των Αροάνιων Ορέων (Χελμός). Βρίσκεται νοτιοδυτικά του Χελμού και στο υψηλότερο του σημείο υπάρχουν δύο σχεδόν ισοϋψείς κορυφές. Περιμετρικά του βουνού κυριαρχεί δάσος ελάτων, ενώ σε πολλά σημεία και κοντά σε ρέματα υπάρχουν αρκετά φυλλοβόλα δέντρα με πιο εμφανή τα πλατάνια. Ένα ακόμη δέντρο που εντυπωσιάζει είναι το μαύρο πεύκο το οποίο συναντάται τόσο χαμηλά, όσο και πιο ψηλά λίγο πριν την αλπική περιοχή.
Η πανίδα της περιοχής περιλαμβάνει αλεπούδες, λαγούς, ασβούς κ.α. Από πτηνά τα πιο συνηθισμένα είναι το γεράκι, η μπεκάτσα, τα κοράκια, τα αηδόνια, οι καρδερίνες και μερικά ακόμη μικρότερα πουλιά. Από το βουνό βέβαια δεν λείπουν και οι κυνηγοί οι οποίοι αφήνουν τα σημάδια τους παντού. Οι διάτρητες από σκάγια ορειβατικές ταμπέλες και οι πολλές τρύπες επάνω στους κορμούς των δέντρων μας θυμίζουν ότι δεν βρισκόμαστε όλοι στο βουνό για τον ίδιο σκοπό. Πολλοί επισκέπτες έρχονται στην περιοχή για να δουν την τεχνητή λίμνη Δόξας η οποία βρίσκεται κοντά στα χωριά Αρχαία Φενεός και Πανόραμα.
Από την λίμνη ξεκινά και η σηματοδοτημένη διαδρομή για το διάσελο του κυνηγού και για τις ψηλότερες κορυφές. Άλλη μια ορειβατική διαδρομή που μπορεί να ακολουθήσει κανείς είναι αυτή που ξεκινάει από το χωριό Πανόραμα. Σε περίπτωση που υπάρχουν πολλά χιόνια στο βουνό η δεύτερη διαδρομή θεωρείται και πιο ασφαλής. Νοτιοανατολικά βρίσκεται η πεδιάδα του Φενεού η οποία καλλιεργείται από την αρχαιότητα ενώ υπάρχουν και αρχαία τα οποία μαρτυρούν την ιστορία του τόπου. Βορειοανατολικά και πιο μακριά από το βουνό φαίνεται καθαρά η Μεγάλη Ζήρεια (Κυλλήνη), ενώ βορειοδυτικά διακρίνεται και η κορυφή των Αροάνιων Ορέων (Χελμός).
Κορυφή
2.109μ. (Τριανταφυλλιά)
Αποστάσεις
Αθήνα: 169χλμ.
Θεσσαλονίκη: 656χλμ.
Καταφύγια
Δεν υπάρχουν καταφύγια στο βουνό
Προτεινόμενη διαδρομή
Λίμνη Δόξα – διάσελο κυνηγού – κορυφή
Η διαδρομή μας ξεκινάει από το δυτικό τμήμα της λίμνης. Φτάνοντας στην λίμνη στρίβουμε αριστερά και στα εκατό περίπου μέτρα αφού περάσουμε την εκκλησία βλέπουμε στο αριστερό μας χέρι ένα πλάτωμα. Εδώ υπάρχει μια σιδερένια κίτρινη ταμπέλα που μας δείχνει τον δασικό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Ανηφορίζουμε στον χωματόδρομο αγνοώντας τον πρώτο δρόμο που φεύγει αριστερά και μπαίνουμε μέσα στο δάσος. Σε λίγη ώρα φτάνουμε σε διασταύρωση όπου υπάρχει νέα ταμπέλα που μας δείχνει την σωστή κατεύθυνση.
Στρίβουμε αριστερά και συνεχίζουμε ανηφορίζοντας. Λίγη προσοχή χρειάζεται με τις ταμπέλες γιατί δεν έχουν σταθερή βάση και γυρνάνε με τον άνεμο. Πάντως υπάρχει και σήμανση στα δέντρα με σπρέι και μεταλλικά σημάδια που μας δείχνουν ότι κινούμαστε σωστά. Συνεχίζουμε και φτάνουμε σε άλλη μια διασταύρωση. Εδώ στρίβουμε δεξιά όπως μας δείχνει και η ταμπέλα. Από εδώ και πέρα συνεχίζουμε στον δασικό δρόμο μέχρι που φτάνουμε σε στάνη με μικρό σπίτι.
Από τη στάνη συνεχίζουμε ευθεία προς έναν τσιμεντένιο τοίχο όπου υπάρχει δεξαμενή. Εδώ ξεκινάει το μονοπάτι. Υπάρχει κόκκινο σπρέι στον τοίχο που μας δείχνει το σωστό σημείο εκκίνησης. Ανηφορίζουμε ακολουθώντας τα μεταλλικά σημάδια στα δέντρα και τις ασπροκόκκινες κορδέλες που είναι κρεμασμένες στα κλαριά. Το μονοπάτι είναι εμφανές και μόνο σε λίγα σημεία που τα δέντρα είναι πυκνά χρειάζεται λίγη προσοχή. Όπως και να έχει η σήμανση μας οδηγεί μέχρι το διάσελο και σε περίπτωση που χάσουμε τα σημάδια καλό είναι να γυρίσουμε πίσω και να τα ξαναβρούμε.
Στο τέλος του μονοπατιού τα μικρά δέντρα μας δυσκολεύουν αλλά σύντομα βγαίνουμε σε δασικό δρόμο. Εδώ στρίβουμε δεξιά και συνεχίζουμε απέναντι προς το διάσελο μέσα από μικρό μονοπάτι μέχρι που ξαναβγαίνουμε σε δασικό δρόμο. Από εδώ για να συνεχίσουμε προς τις δύο ψηλές κορυφές του βουνού μπαίνουμε αριστερά στο δάσος και ακολουθούμε πιστά τα σήματα. Η διαδρομή με πολύ χιόνι είναι αρκετά επίπονη και επικίνδυνη εξαιτίας της μεγάλης κλίσης. Υπάρχουν δύο τρόποι για να φτάσει κάποιος στην κορυφογραμμή του βουνού. Είτε να κινηθεί ευθεία προς τα πάνω, ανηφορίζοντας σε πλαγιά με μεγάλη κλίση μέχρι το αλπικό τμήμα, ή να ακολουθήσει τα ορειβατικά σήματα τραβερσάροντας προς τα δεξιά. Και στις δύο επιλογές σε περίπτωση που το χιόνι είναι παγωμένο χρειάζεται χειμερινός εξοπλισμός.
Μπαίνοντας στο δάσος μετά το διάσελο βλέπουμε το πρώτο σημάδι πάνω σε ένα δέντρο. Συνεχίζουμε ευθεία προς τα πάνω μέχρι να φτάσουμε σε μια πλάκα που είναι αφιερωμένη σε κάποιον ορειβάτη. Σε λίγη ώρα τα σημάδια στα δέντρα μας οδηγούν προς τα δεξιά και αρχίζει η τραβέρσα. Περνάμε μέσα από πυκνό δάσος με έλατα. Σε ορισμένα σημεία τα δέντρα είναι τόσο πυκνά που σε συνδυασμό με το πολύ χιόνι κρύβουν εντελώς το μονοπάτι. Επίσης τα σημάδια δεν εντοπίζονται εύκολα. Σε αυτά τα σημεία χρειάζεται υπομονή για να μπορέσουμε να καταλάβουμε προς τα που θα πρέπει να συνεχίσουμε. Χαρακτηριστικό είναι το βράχινο πέρασμα, όπου η σήμανση σταματά και ξεκινά λίγο πιο πίσω πάνω στα δέντρα. Αργότερα τα δέντρα αραιώνουν και είναι πιο εύκολο να περπατήσουμε. Η κλίση όμως μεγαλώνει μια που η τραβέρσα σταματάει και συνεχίζουμε προς τα πάνω με κατεύθυνση την κορυφογραμμή. Από εδώ και πέρα είναι εμφανές προς τα που θα πρέπει να κινηθούμε. Φτάνοντας πάνω, η ψηλότερη κορυφή βρίσκεται στα δεξιά μας, ενώ αριστερά βρίσκεται η δεύτερη ψηλότερη κορυφή από όπου μπορούμε να δούμε την τεχνητή λίμνη Δόξα.
Η καλοκαιρινή πεζοπορία στην περιοχή είναι αρκετά πιο εύκολη. Το χειμώνα με πολύ χιόνι το μονοπάτι κλείνει αρκετά. Για να φτάσουμε στην κορυφή με μαλακό χιόνι θα χρειαστούμε περίπου 6 ώρες.
Αξιοθέατα
Αξίζει να επισκεφτεί κανείς την αρχαία Φενεό που βρίσκεται στην τοποθεσία πύργος λίγο έξω από το ομώνυμο χωριό. Υπάρχουν ψηφιδωτά αλλά και ένας βωμός ενώ πολλά από τα ευρήματα έχουν μεταφερθεί στο μουσείο του χωριού. Η τεχνητή λίμνη Δόξα είναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής ενώ περιμετρικά αυτής υπάρχουν και αρκετά μονοπάτια όπως και δασικοί δρόμοι για πεζοπορία. Τα χωριά είναι αρκετά έρημα τον χειμώνα αλλά υπάρχουν ξενώνες όπου μπορεί να διανυκτερεύσει κανείς.
Ομορφότερη εποχή για μια επίσκεψη στην περιοχή είναι η άνοιξη. Για τους λάτρεις της ελεύθερης κατασκήνωσης καλό είναι να γνωρίζουν ότι γύρω από τη λίμνη δεν επιτρέπεται το κάμπινγκ αλλά πολλοί είναι αυτοί που αγνοούν την απαγόρευση και κατασκηνώνουν.
Ιστορικά στοιχεία
Η περιοχή γύρω από το βουνό κατοικούνταν από τους προϊστορικούς χρόνους με πρώτους κατοίκους τους Πελασγούς. Οι Αρκάδες βρίσκονταν στην περιοχή το 1900 π.Χ. ενώ οι Αχαιοί το 1500 π.Χ. Οι Φενεάτες πήραν μέρος και στον Τρωικό πόλεμο με 60 πλοία που τους παραχώρησε ο Αγαμέμνονας.
Στην πεδιάδα του Φενεού υπάρχει και η γνωστή καταβόθρα η οποία σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν η είσοδος για τον Άδη από την οποία κατέβαινε η Δήμητρα στον Κάτω κόσμο αναζητώντας την κόρη της Περσεφόνη. Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι η καταβόθρα ήταν έργο του Ηρακλή, ο οποίος την έφτιαξε για να φύγουν τα νερά από την πεδιάδα με σκοπό να καλλιεργούν οι κάτοικοι τα εύφορα εδάφη. Πράγματι, σύμφωνα με τους ειδικούς η καταβόθρα απορροφά τα νερά της πεδιάδας τα οποία βλέπουν το φως στις πηγές του ποταμού Λάδωνα αρκετά χιλιόμετρα μακριά.
Σκι
Δεν υπάρχουν χιονοδρομικά κέντρα στο βουνό.