Το Μιτσικέλι ξεπροβάλλει στο βόρειο τμήμα της λίμνης των Ιωαννίνων. Ξεχωρίζει με το μακρόστενο σχήμα του και πολύ συχνά κατά την διάρκεια του χειμώνα είναι χιονισμένο. Αποτελεί εξαιρετικό πεδίο ορειβασίας για όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο βουνό. Ειδικά η βορινή πλευρά του προσφέρει ιδανικές συνθήκες χιονιού.
Από την κορυφογραμμή του φαίνονται πολλά γειτονικά βουνά όπως ο Λάκμος, η Τύμφη, ο Σμόλικας, αρκετές κορυφές της τοποθεσίας Βάλια Κάλντα, ενώ νοτιότερα φαίνεται ο Ολύτσικας. Η νότια πλευρά του βουνού προτείνεται για ανεμοπτερισμό χάρις στα ανοδικά ρεύματα αέρα και το ήπιο ανάγλυφο το οποίο προσφέρει μια σχετική ασφάλεια κατά την απογείωση.
Στη νότια πλευρά βρίσκεται και το ορειβατικό καταφύγιο που διαχειρίζεται ο ορειβατικός σύλλογος Ιωαννίνων χτισμένο σε υψόμετρο 1.290μ. Κατά την διάρκεια της ανάβασης που πραγματοποιήσαμε, οι κυνηγοί που συναντήσαμε στην βορινή πλευρά, μας είπαν ότι σε ορισμένα σημεία του βουνού βρίσκουν καταφύγιο αρκούδες. Το όνομα του βουνού στα σλάβικα σημαίνει «φωλιά αρκούδας».
Ο ορεινός όγκος ανήκει στο πρόγραμμα Natura 2000, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δραστηριότητες όπως η γεωργία, η θήρα ή ο τουρισμός απαγορεύονται. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, μπορούν να πραγματοποιούνται οι παραπάνω δραστηριότητες, εντός των ορίων Natura, αλλά στο μέτρο που δεν θίγουν την φύση. Βέβαια οι δρόμοι που έχουν χαράξει ένα μεγάλο μέρος του βουνού, δεν φαίνεται να συνάδουν με την προστασία της περιοχής. Ειδικότερα, ο δασικός δρόμος, που ξεκινάει από το χωριό Κρυόβρυση έχει πληγώσει ένα μεγάλο τμήμα του βουνού, όπου λόγω των συχνών κατολισθήσεων το πλάτος του σε πολλά σημεία αγγίζει τα δέκα μέτρα. Ο δρόμος αυτός είναι εμφανής από την Εγνατία οδό.
Παρά τις ανθρώπινες επεμβάσεις, κάθε χειμώνα ο χιονιάς κρύβει τους δρόμους, προσδίνοντας μια αγριάδα στο τοπίο. Η χλωρίδα της περιοχής είναι πλούσια: στους πρόποδες τους βουνού συναντώνται αρκετά φυλλοβόλα είδη όπως δρύες, γαύροι, πλατάνια, ενώ διάσπαρτα υπάρχουν και βελανιδιές. Ένα άλλο κομμάτι του βουνού καταλαμβάνεται από έλατα και μαύρη πεύκη. Ωστόσο η πλευρά του βουνού που αντικρίζει την λίμνη των Ιωαννίνων (Παμβώτιδα), είναι ξερή στο μεγαλύτερο τμήμα της και αποτελείται από χαμηλή βλάστηση με πουρνάρια.
Στα νοτιοδυτικά του βουνού, βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Ελλάδας, το σπήλαιο του Περάματος. Ανακαλύφθηκε το 1940 και σήμερα είναι ανοιχτό για το κοινό με μια διαδρομή που αγγίζει τα 1100μ.
Κορυφή
1.810μ.
Αποστάσεις
Αθήνα: 444χλμ.
Θεσσαλονίκη: 249χλμ.
Καταφύγια
Απόστολος Βερτόδουλος – ΕΟΣ Ιωαννίνων τηλ: +30 2651022138
Προτεινόμενη διαδρομή
Η διαδρομή ξεκινάει από το χωριό Κρυόβρυση. Φτάνουμε στην είσοδο του χωριού και κατευθυνόμαστε προς το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και όχι προς το κέντρο του χωριού. Αφήνουμε το αμάξι δίπλα στον πλάτανο. Κάτω από την εκκλησία υπάρχει πηγή.
Ακολουθούμε τον αριστερό χωματόδρομο που κατευθύνεται προς το βουνό περνώντας κάτω από μια μεγάλη βελανιδιά. Για μισή περίπου ώρα περπατάμε πάνω στον δρόμο, μέχρι που φτάνουμε σε σημείο με ορατό αυχένα στο αριστερό μας χέρι. Λίγο παρακάτω υπάρχει ένα ρυάκι. Βλέπουμε τον αυχένα αριστερά μας και ανηφορίζουμε προς αυτόν. Από αυτό το σημείο μπορούμε να δούμε την κορυφογραμμή του βουνού.
Το μονοπάτι που ανηφορίζει δεν έχει σήμανση αλλά είναι εμφανές. Στην αρχή ανεβαίνουμε κάθετα προς το βουνό και στη συνέχεια τραβερσάρουμε για λίγο προς τα δεξιά. Φτάνουμε σε ένα μικρό πλάτωμα με χαρακτηριστικά βράχια. Από εδώ προχωράμε προς το λούκι που φαίνεται εμπρός μας και κάτω από την κορυφογραμμή λοξά δεξιά. Περνάμε μέσα από το λούκι και συνεχίζουμε να τραβερσάρουμε προς τα δεξιά ανηφορίζοντας παράλληλα.
Ο σκοπός μας είναι να φτάσουμε στα βράχια που φαίνονται πάνω στην ράχη που έχουμε μπροστά μας. Στο ανώτερο σημείο της καμπύλης της ράχης θα συνεχίσουμε προς τα πάνω περνώντας από ένα σημείο με πολλές πέτρες (με χιόνι δεν φαίνονται).
Ακολουθούμε την ράχη με κατεύθυνση την κορυφογραμμή του βουνού. Στο τέλος της ράχης φτάνουμε σε μικρό διάσελο. Και εδώ υπάρχουν μερικά βράχια από χώμα και πέτρες που στέκονται όρθια. Δεξιά στο βάθος μπορούμε να δούμε μία κρήνη και έναν δρόμο η φαρδύ μονοπάτι. Εμείς θα συνεχίσουμε προς τα πάνω κατευθείαν προς την κορυφογραμμή. Εδώ είναι και το πιο απότομο σημείο της διαδρομής. Όταν έχει πολύ κρύο το χιόνι παγώνει καθώς η πλαγιά έχει βορειοανατολικό προσανατολισμό.
Φτάνοντας στην κορυφογραμμή κατευθυνόμαστε δεξιά ακολουθώντας την. Μετά από αρκετές μικρότερες κορυφές φτάνουμε στην ψηλότερη κορυφή του βουνού. Προσοχή. Όταν υπάρχει πολύ χιόνι στο βουνό, το μονοπάτι δεν φαίνεται. Ωστόσο η διαδρομή είναι σχετικά απλή και σε κάθε περίπτωση μπορούμε να σχεδιάσουμε μόνοι μας την πορεία που θα ακολουθήσουμε προς την κορυφογραμμή.
Η συγκεκριμένη διαδρομή λόγο προσανατολισμού προσφέρει το πιο σφιχτό χιόνι. Κατά την διάρκεια της πορείας μας μπορούμε να δούμε την Τύμφη, τον Σμόλικα και την περιοχή της Βωβούσας όπως και μερικές κορυφές στην Βάλια Κάλντα. Η λίμνη των Ιωαννίνων δεν φαίνεται παρά μόνο από την κορυφογραμμή.
Αξιοθέατα
Τα γνωστότερα χωριά του Μιτσικελίου, με τις καλύτερες τουριστικές υποδομές, είναι οι Ασπράγγελοι και η Ελάτη. Βέβαια κάθε χωριό περιμετρικά του βουνού έχει να επιδείξει κάτι από την ομορφιά της περιοχής. Άλλο ένα χωριό με θέα προς την Τύμφη είναι το Δίκορφο.
Το παλαιότερο χωριό είναι το Μανασσή το οποίο χρονολογείται από το 1431. Κοντά στο χωριό Μηλιωτάδες βρίσκεται το γεφύρι του Καμπέρ – Αγά, ένα από τα ομορφότερα της Ηπείρου. Ακόμη αξίζει μια επίσκεψη στο σπήλαιο του Περάματος ενώ σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται η πόλη των Ιωαννίνων με πληθώρα αξιοθέατων.
Ιστορικά στοιχεία
Στο Μιτσικέλι έγιναν σημαντικές μάχες κατά των Γερμανών. Όπως και στα υπόλοιπα βουνά της περιοχής έτσι και σε αυτό είχαν εγκατασταθεί οι αντάρτες με σκοπό να αποκρούσουν την φασιστική απειλή. Το χωριό Ασπράγγελοι έπαιξε σημαντικό ρόλο εναντίων των Γερμανών οι οποίοι στις 15 Ιουλίου του 1943 το έκαψαν για αντίποινα.
Σκι
Δεν υπάρχουν χιονοδρομικά κέντρα στην περιοχή.
