Ύδατα Στυγός

Οι περισσότεροι ορειβάτες προτιμούν την πορεία από το Άνω Μεσορρούγι, μια που ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής γίνεται μέσα στο δάσος, ενώ αντίθετα από το αλπικό κομμάτι είμαστε εκτεθειμένοι στον ήλιο. Καλύτερη εποχή για μια επίσκεψη στην περιοχή είναι η άνοιξη όταν τα χιόνια έχουν σχεδόν λιώσει. Φτάνοντας στο μικρό οικισμό βλέπουμε στα αριστερά μια ταμπέλα που μας οδηγεί προς την τοποθεσία 4 έλατα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από εκεί η να πάμε για λίγα λεπτά με το αυτοκίνητο μέσα στο δασικό δρόμο και να το παρκάρουμε λίγο πριν το δάσος.

Ακολουθούμε το δρόμο και σε 40 περίπου λεπτά φτάνουμε σε ένα μεγάλο ξηρό ρέμα όπου εκεί αρχίζει το μονοπάτι. Εκεί θα δούμε άλλη μια ταμπέλα. Προσοχή σε αυτό το σημείο το μονοπάτι βρίσκεται απέναντι και αριστερά λίγα μέτρα παραπάνω. Υπάρχει ένας κούκος (πέτρες η μία πάνω στην άλλη) που μας δείχνει την είσοδο. Η πηγή που υπάρχει δίπλα στο ρέμα δεν βγάζει νερό.

Από εδώ μπαίνουμε στο μονοπάτι το οποίο μας οδηγεί μέχρι τον καταρράκτη.

Για λίγα λεπτά ανεβαίνουμε μια απότομη δασωμένη πλαγιά μέχρι που η κλίση του εδάφους γίνεται ξανά ήπια. Σε ένα ξέφωτο θα συναντήσουμε άλλο ένα μονοπάτι που έρχεται από αριστερά. Εμείς συνεχίζουμε ευθεία. Το μονοπάτι είναι εμφανές και δεν μπερδεύει. Περνάμε μερικά ρέματα και κερδίζουμε ύψος. Ένα από τα ρέματα κατεβάζει πεντακάθαρο νερό. Σε αυτό το σημείο γεμίζουμε τα παγούρια μας γιατί δεν υπάρχει άλλη πηγή μέχρι τα Ύδατα. Λίγο παραπάνω φτάνουμε σε χαρακτηριστικό σημείο θέας και πλέον βλέπουμε τις ψηλές κορυφές του βουνού. Συνεχίζουμε δεξιά και ανηφορικά μέχρι που το δάσος σταματάει.

Μετά από μια στροφή φτάνουμε στο πιο επικίνδυνο κομμάτι της διαδρομής. Το μονοπάτι στενεύει πολύ και το έδαφος γλιστράει. Έχει τοποθετηθεί ένα συρματόσχοινο, ωστόσο σε κάποια σημεία έχει σπάσει και το πέρασμα χρειάζεται πολύ προσοχή και συγκέντρωση. Από αριστερά υπάρχει γκρεμός και μια πτώση μπορεί να αποβεί μοιραία.

Αφού περάσουμε το δύσκολο σημείο συνεχίζουμε προς τον ψηλό καταρράκτη. Υπάρχει και άλλος ένας καταρράκτης λίγο πιο κάτω από το μεγάλο. Εμείς ακολουθούμε το μονοπάτι μέχρι που μας βγάζει σε μια απότομη πλαγιά. Το έδαφος έχει πολλές μικρές πέτρες και γλιστράει αρκετά αλλά δεν είναι επικίνδυνο. Με υπομονή ανηφορίζουμε και φτάνουμε στον καταρράκτη.

Η διαδρομή διαρκεί περίπου 6 ώρες με την επιστροφή. Καλό είναι να αποφεύγονται οι μέρες με πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Το καλοκαίρι τρέχει λιγότερο νερό στον καταρράκτη όπως και το φθινόπωρο. Η άνοιξη είναι η καλύτερη εποχή. Στην αρχή του δασικού δρόμου δεν υπάρχει μέρος για κατασκήνωση. Λίγα σημεία υπάρχουν μέσα στο δάσος αλλά ένα χαμηλό αυτοκίνητο θα ταλαιπωρηθεί για να φτάσει σε αυτά. Σε περίπτωση που φτάσουμε νύχτα και δεν βρίσκουμε καλό μέρος, υπάρχει ένα μικρό πλάτωμα πίσω από το ναό που βρίσκεται στο χωριό Περιστερά εκεί που είναι το νεκροταφείο. Για διανυκτέρευση μιας βραδιάς είναι εντάξει. Άλλο ένα σημείο που μπορούμε να κατασκηνώσουμε είναι στη διαδρομή προς τη λίμνη Τσιβλού. Φτάνοντας στο τσιμεντένιο γεφύρι στα αριστερά και δεξιά υπάρχει χώρος δίπλα στο ρέμα. Η λίμνη Τσιβλού είναι πολύ όμορφη αλλά δεν έχει πολύ χώρο για κατασκήνωση και το έδαφος είναι κάπως απότομο.