Το μονοπάτι της Ηρούς βρίσκεται στα Πολιτικά Ευβοίας και αποτελεί μια όμορφη πρόταση για πεζοπορία κοντά στη Χαλκίδα. Πίσω από την ονομασία του κρύβεται μια ιστορία θαυμασμού αλλά και ανθρώπινου πόνου.
Η Ηρώ ήταν μια κοπέλα που ήθελε να αναδείξει την περιοχή που ζούσε ο προ παππούς της καθαρίζοντας το παλιό μονοπάτι που χρησιμοποιούσε για τη δουλειά του. Ο μπάρμπα-Μαραγκός ανηφόριζε στο βουνό για να κατεβάσει ασβεστόπετρες και να τις επεξεργαστεί χαμηλότερα στο καμίνι του φτιάχνοντας ασβέστη.
Με τα χρόνια το μονοπάτι έσβησε. Τότε η Ηρώ αποφάσισε με τη βοήθεια εθελοντών να το ανοίξει ξανά για να συνδεθεί ο επισκέπτης με το παρελθόν του τόπου.
Η ζωή όμως έδειξε το σκληρό της πρόσωπο και η Ηρώ λίγο καιρό πριν τα εγκαίνια πέθανε από μια επιθετική μορφή καρκίνου. Το όνειρό της όμως δεν έσβησε και η περιοχή έγινε επισκέψιμη για μικρούς και μεγάλους.
Στην αρχή των διαδρομών υπάρχει μνημείο για την Ηρώ και κάθε χρόνο στην ονομαστική της γιορτή ο ορειβατικός σύλλογος Χαλκίδας πραγματοποιεί πεζοπορία μνήμης και ζωής. Η επιλογή των δικών της ανθρώπων να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους συνδέοντας τον τόπο με την ιστορία και το παιδί τους δείχνει μεγάλα αποθέματα ψυχής και σεβασμού.
Στην αφετηρία υπάρχει νερό και πεζούλια επιτρέποντας στους επισκέπτες να κάτσουν και να απολαύσουν το τοπίο. Η δουλειά που έχει γίνει έτσι ώστε να μη λείψει τίποτα για τον πεζοπόρο είναι αξιοθαύμαστη. Ούτε τα μονοπάτια του Ολύμπου δεν έχουν τόσες παροχές για τον επισκέπτη. Θα μπορούσε να αποτελεί σεμινάριο για όσα θα πρέπει να υπάρχουν στην αρχή ενός μονοπατιού σε περιοχές με μεγάλη επισκεψιμότητα.
Υπάρχουν τρεις επιλογές για πεζοπορία. Η μπλε διαδρομή είναι η μικρότερη, η κίτρινη η μεσαία και η κόκκινη η μεγάλη. Εμείς στην επίσκεψη μας επιλέξαμε να πάμε προς την κορυφή Τσίμπρα ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια.
Από την κορυφή επιστρέψαμε από το ίδιο μονοπάτι και στο σημείο που βρήκαμε την ταμπέλα με τη μπλε σήμανση πήγαμε αριστερά προς το ρέμα με την ονομασία Μικρό Πάντα Βρέχει κάνοντας έτσι ένα μικρό κύκλο.
Η κορυφή Τσίμπρα είχε την ατυχία να βρίσκεται μέσα στη διάνοιξη της αντιπυρικής ζώνης με αποτέλεσμα το τοπίο να αλλοιωθεί σημαντικά. Στο σημείο που βρίσκεται το τσιμεντένιο κολωνάκι απέμειναν λίγα βράχια και δυο δέντρα. Το υπόλοιπο πλάτωμα έγινε χωράφι από τις μπουλντόζες.
Η διάνοιξη της αντιπυρικής ζώνης κατέστρεψε τη σήμανση και δεν μπορέσαμε να βρούμε τη σωστή πορεία για την πραγματοποίηση της κυκλικής διαδρομής. Θεωρήσαμε πιο σωστό να γυρίσουμε από το ίδιο μέρος που ανεβήκαμε. Όλες οι διαδρομές κινούνται μέσα σε πυκνό δάσος με πεύκα ενώ μεγάλο ενδιαφέρον έχει το ρέμα χαμηλότερα το οποίο πάρα την έντονη ξηρασία του καλοκαιριού (2024) κατεβάζει ακόμη νερό. Ο καταρράκτης ωστόσο δεν είχε νερό.
Η συγκεκριμένη διαδρομή διαρκεί περίπου 4 ώρες και 30 λεπτά. Η σήμανση είναι υποδειγματική. Εκτός από τις μεγάλες διαδρομές υπάρχει και μια πολύ μικρή παιδική. Αν βρεθείτε κοντά στα Πολιτικά κάντε μια βόλτα προς το μονοπάτι. Ο χειμώνας είναι η καλύτερη εποχή για πεζοπορία στην περιοχή.
κείμενο – φωτογραφίες – βίντεο: Πάνος Μπαμπαλούκας
