Επινιανά – Μέρσια – Παλούκια – Μαύρα Στεφάνια – Βόρεια κορυφογραμμή – κορυφή
Η κορυφή της Φτέρης βρίσκεται δυτικότερα από το χωριό Επινιανά και δεν φαίνεται από το χωριό. Για να την δει κάποιος θα πρέπει να περπατήσει μέχρι την τοποθεσία Μέρσια. Από εκεί φαίνεται η κορυφογραμμή της Φτέρης όπως και η κορυφή της Λιάκουρας. Η Φτέρη είναι μια απομονωμένη κορυφή και είναι μια από τις δυσκολότερες των Αγράφων. Είτε ανέβουμε από την βόρεια κορυφογραμμή, είτε από τη νότια, ο βαθμός δυσκολίας είναι αυξημένος και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην διάρκεια της πεζοπορίας.
Από το χωριό μπορούμε να περπατήσουμε ή να πάμε με αυτοκίνητο μέχρι τη Μέρσια. Ο δασικός δρόμος δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση αλλά σίγουρα ένα απλό αμάξι μπορεί να φτάσει μέχρι ένα σημείο. Εμείς επιλέξαμε να περπατήσουμε από το χωριό για να δούμε και το δάσος.
Διαδρομή
Ξεκινάμε από την κεντρική πλατεία του χωριού με βορειοδυτική κατεύθυνση, για να φτάσουμε στον δασικό δρόμο που οδηγεί στην τοποθεσία Μέρσια. Αφού περάσουμε το τελευταίο σπίτι του χωριού θα δούμε ένα εικονοστάσι στο δεξί μας χέρι. Εκεί οι κάτοικοι έχουν βάλει ένα λευκό λάστιχο, το οποίο βγάζει πόσιμο νερό. Απέναντι από το εικονοστάσι ξεκινάει το μονοπάτι. Από τις πληροφορίες που πήραμε δεν επιλέξαμε να πάμε από το μονοπάτι γιατί δεν είναι καλά συντηρημένο.
Ακολουθούμε τον δασικό δρόμο. Σε δέκα λεπτά συναντάμε άλλη μια πετρόχτιστη πηγή στα δεξιά μας. Συνεχίζουμε μέχρι να περάσουμε μια περίφραξη με στάνες. Εκεί θα βρούμε την πρώτη διασταύρωση. Εμείς πάμε αριστερά. Ανηφορίζουμε για ώρα και συναντάμε άλλες δύο διασταυρώσεις. Και στις δύο πάμε δεξιά.
Χρειαζόμαστε περίπου 2 ώρες μέχρι να φτάσουμε στην τοποθεσία Μέρσια. Από εδώ βλέπουμε απέναντι (δυτικά) την κορυφή της Φτέρης. Ο δρόμος περνάει το διάσελο και αρχίζει να κατηφορίζει προς την κορυφή Κουρούνα. Περνάμε την πόρτα που έχουν βάλει οι κτηνοτρόφοι και συνεχίζουμε μέχρι να βρούμε το μονοπάτι στα δεξιά μας. Πάνω στον δρόμο υπάρχει και μια πηγή. Το λάστιχο που έχει, κατευθύνει το νερό στις στάνες. Το βγάζουμε για να πιούμε και το ξαναβάζουμε. Δεν υπάρχει σήμανση, αλλά το μονοπάτι είναι εμφανές από τα ζώα που το ανεβαίνουν. Το ακολουθούμε και φτάνουμε σε ένα ακόμη διάσελο που χωρίζει τις κορυφές Σφενδάμι και Κουρούνα.
Στο διάσελο κινούμαστε προς τα αριστερά. Η πορεία είναι εμφανής. Ουσιαστικά περνάμε από την πίσω πλευρά της κορυφής Κουρούνα και τραβερσάρουμε μέχρι την τοποθεσία Παλούκια, όπου υπάρχουν στάνες. Το μονοπάτι κινείται ψηλά και δεν περνάει δίπλα από τις στάνες. Σε αυτό το σημείο βρίσκουμε την τελευταία πηγή του βουνού πριν την κορυφογραμμή. Δεν υπάρχει πετρόχτιστη πηγή αλλά βάζουμε νερό από το ρέμα. Μετά το ρυάκι το μονοπάτι χάνεται για λίγο. Χρειάζεται να κινηθούμε προς τα έλατα και να περάσουμε μέσα από τις φτέρες. Αν και δεν φαίνεται από μακριά, ωστόσο υπάρχει ένα μονοπάτι που έχει ανοιχτεί από τα ζώα. Τραβερσάρουμε και πάμε προς το αλπικό κομμάτι.
Πλέον βρισκόμαστε στις πλαγιές της Φτέρης. Από εδώ μπορούμε να κινηθούμε κάθετα και δεξιά προς την κορυφογραμμή από το ίχνος του μονοπατιού, ή να πάμε ακόμη πιο δεξιά προς το διάσελο και να ακολουθήσουμε την κορυφογραμμή από την αρχή της. Φτάνουμε στην κορυφογραμμή και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στα αριστερά, προς το ψηλότερο σημείο. Η κλίση γίνεται ολοένα και πιο απότομη.
Από εδώ ακολουθούμε την κορυφογραμμή (Μαύρα Στεφάνια), μέχρι να φτάσουμε στα Χτένια. Μετά από ένα βράχινο σημείο, αρχίζει το δύσκολο κομμάτι της διαδρομής. Υπάρχουν αρκετά εκτεθειμένα περάσματα και χρειάζεται να σκαρφαλώσουμε σε κάποια από αυτά. Σε ορισμένα σημεία, υπάρχει η δυνατότητα να αποφύγουμε την κορυφογραμμή, περνώντας από αριστερά, αλλά δεν γίνεται σε όλα τα εκτεθειμένα σημεία. Καλό είναι να παραμένουμε όσο γίνεται πάνω στην κορυφογραμμή. Αφού περάσουμε τα βράχια, βρίσκουμε μπροστά μας δύο απότομα ανεβάσματα από βράχια και χώμα με χόρτα. Το ένα είναι πιο ήπιο ενώ στο δεύτερο σχεδόν κάνουμε αναρρίχηση. Αφού περάσουμε και αυτό το σημείο πλέον φτάνουμε στην κορυφή.
Η νότια κορυφογραμμή (διάσελο Πρατίνας) έχει εξίσου εκτεθειμένα σημεία. Η ευκολότερη κατάβαση μπορεί να γίνει από το λαιμό, στο σημείο που αρχίζουν τα βράχια της νότιας κορυφογραμμής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κάτι απλό. Από τα ανατολικά και τα δυτικά υπάρχουν γκρεμοί και τα λούκια είναι πολύ απότομα. Σε περίπτωση που κάποιος θέλει να κατέβει κάθετα από την δυτική πλευρά, καλό είναι να έχει σχοινί για ραπέλ. Αλλιώς η πτώση είναι μάλλον μια εύκολη υπόθεση.
Γυρνώντας από την βόρεια κορυφογραμμή, θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα το απότομο σημείο, που πριν είχαμε κάνει εύκολη αναρρίχηση. Βλέποντας από πάνω τον γκρεμό μοιάζει αρκετά απότομο για να το κατέβει κάποιος. Ένα σχοινί για ραπέλ θα βοηθούσε πολύ. Αλλιώς παίρνουμε ρίσκο. Σε περίπτωση που κάποιος δεν θέλει να το κατέβει, μπορεί να το περάσει από αριστερά με μεγάλη προσοχή. Αφού περάσουμε τα εκτεθειμένα σημεία γυρνάμε προς το χωριό όπως ανεβήκαμε.
Η πορεία διαρκεί περίπου 12 ώρες με την επιστροφή.
Η Φτέρη είναι μια απαιτητική κορυφή. Πέρα από τη μεγάλη διάρκεια έχει και τεχνικά σημεία. Ένα σχοινί με μερικές ασφάλειες, είναι μια καλή κίνηση για κάποιον που κάνει πρώτη φορά αυτή την διαδρομή. Καλό είναι να έχουμε δει και τον καιρό προτού ανέβουμε. Εάν μας πιάσει βροχή στην κορυφογραμμή τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ επικίνδυνα, γιατί τα βράχια και τα χόρτα θα γλιστράνε πολύ.
Αναζητώντας πληροφορίες για την διαδρομή στο χωριό ακούσαμε όλες τις απόψεις. Κάποιοι είπαν πως πάει άνετα και κάποιοι ότι δεν πάει καθόλου άνετα και χρειάζεται σχοινί. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η διαδρομή είναι δύσκολη για τον μέσο ορειβάτη. Καλύτερα να έχουμε μαζί μας κάποια υλικά ασφάλισης και ας μην τα χρησιμοποιήσουμε, παρά να βρεθούμε σε κάποια δυσάρεστη κατάσταση.
κείμενο – φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
