Η κορυφή Κούκος βρίσκεται στα Μαύρα Λιθάρια και μαζί σχηματίζουν μια κορυφογραμμή με απότομες πλαγιές και γκρεμούς. Έχει υψόμετρο 2.121μ και προσεγγίζεται σχετικά δύσκολα μια που η ευρύτερη περιοχή είναι απομονωμένη και παρθένα σε σχέση με την πλευρά που βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο.
Η ανάβαση στον Κούκο μπορεί να γίνει και από τις δύο πλευρές της κορυφογραμμής. Νοτιότερα το μονοπάτι ξεκινάει από τη Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ ενώ βορειότερα από την Ιερά Μονή Παναγίας. Τους καλοκαιρινούς μήνες η πεζοπορία είναι πιο ασφαλής αλλά καλό είναι να αποφεύγονται οι ζεστές μέρες λόγω του εκτεταμένου αλπικού κομματιού. Τους χειμερινούς μήνες με χιόνι όλα αλλάζουν στο βουνό.
Και οι δύο πλευρές δίνουν μεγάλες χιονοστιβάδες με την ορειβασία να γίνεται επικίνδυνη. Χρειάζεται καλός σχεδιασμός και έλεγχος του χιονιού. Τα τελευταία χρόνια προσπαθήσαμε να ανέβουμε σε καθαρά χειμερινές συνθήκες και από τις δύο πλευρές. Από τη νότια πλευρά φτάσαμε στις δύο ψηλότερες κορυφές αλλά από τη βορινή πλευρά αναγκαστήκαμε να υποχωρήσουμε εξαιτίας της αστάθειας του χιονιού. Στην τελευταία μας επίσκεψη ανεβήκαμε από την Ιερά Μονή Παναγίας.
Διαδρομή
Η διαδρομή ξεκινάει από το μοναστήρι. Μέχρι εκεί πάει άνετα οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο. Ξεκινάμε την πεζοπορία ακολουθώντας το δασικό δρόμο δεξιά και πάνω από την πηγή. Ο δρόμος μας οδηγεί στο δάσος με τα έλατα.
Στα αριστερά μας διακρίνεται μια έντονη κοιλότητα σε βράχους. Συνεχίζουμε ευθεία μέχρι να φτάσουμε σε μια δεξιά φουρκέτα. Σε αυτό το σημείο αφήνουμε το δασικό δρόμο και μπαίνουμε μέσα στο ξερό ρέμα που βρίσκεται αριστερά. Το ακολουθούμε πιστά περνώντας πάνω από βράχους μέχρι να βρούμε το μονοπάτι αρκετά πιο πάνω. Μεγάλη προσοχή στα ορειβατικά σήματα για να το εντοπίσουμε.
Από τη στιγμή που θα δούμε το μονοπάτι η διαδρομή συνεχίζει στην απέναντι πλευρά αριστερά μας. Η πορεία είναι εμφανής και η σήμανση αρκετά καλή. Μπαίνοντας όμως στο δάσος παραπάνω τα σήματα αραιώνουν και θα πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι για να μην τα χάσουμε.
Η συγκεκριμένη διαδρομή δεν περπατιέται συχνά και το μονοπάτι σε ορισμένα σημεία σβήνει. Αφού μπούμε στην καρδιά του δάσους η πορεία ξεκινάει μια μεγάλη τραβέρσα προς τα αριστερά. Το μονοπάτι δεν είναι όλη την ώρα εμφανές οπότε προχωράμε με προσοχή. Η τραβέρσα είναι αρκετά μεγάλη κάτι που μπορεί να μας προβληματίσει νομίζοντας ότι φεύγουμε από την κύριο όγκο του βουνού. Όμως η πορεία είναι σωστή.
Αφού περάσουμε ένα σημείο με σάρες θα αφήσουμε το δάσος και θα βγούμε στο αλπικό τμήμα. Κατηφορίζουμε για λίγο και περνάμε απέναντι λίγο πιο ψηλά για να βγούμε αριστερά σε ένα σημείο με χαρακτηριστικά βράχια με μια τρύπα.
Από εδώ η πορεία γίνεται απότομη. Μονοπάτι δεν υπάρχει πια και θα χρειαστεί να χαράξουμε τη δική μας πορεία προς τα βράχια με τους γκρεμούς που βλέπουμε από πάνω μας. Φτάνοντας στην αρχή των βράχων κινούμαστε λίγα μέτρα αριστερά προς ένα εύκολο πέρασμα.
Αφού ανέβουμε το πρώτο απότομο σημείο στη συνέχεια πάμε λοξά δεξιά για να βγούμε στο επόμενο δύσκολο κομμάτι. Μετά και από αυτό το πέρασμα θα δούμε μπροστά μας γκρεμούς δίνοντας μας την εντύπωση ότι βγήκαμε σε αδιέξοδο.
Συνεχίζουμε προς τα βράχια και θα αποκαλυφθεί στα δεξιά μας μια απότομη ράμπα που θα μας οδηγήσει στο επίπεδο πάνω από τους γκρεμούς. Αφήνουμε πίσω τα απότομα περάσματα και κινούμαστε σε αλπική πλαγιά προς την κορυφογραμμή του βουνού. Η πορεία είναι εμφανέστατη.
Από την κορυφογραμμή μπορούμε να επισκεφτούμε στα αριστερά την πρώτη κορυφή και στη συνέχεια να κινηθούμε προς τα δεξιά για να πάμε στον Κούκο.
Για την επιστροφή επιλέξαμε να κατευθυνθούμε προς το μονοπάτι που κατεβαίνει από την χαράδρα της Βελίτσας. Από την κορυφή του Κούκου κινούμαστε βόρεια κατηφορίζοντας σε ήπια πλαγιά σε σχέση με την ανάβαση. Και το κατηφορικό κομμάτι χρειάζεται υπομονή.
Πηγαίνουμε σταθερά προς το δάσος που διακρίνεται αρκετά πιο χαμηλά. Αφού φτάσουμε στα δέντρα με λίγο τύχη θα δούμε τα ορειβατικά σημάδια. Το κακό είναι ότι το μονοπάτι έχει κλείσει από τη πυκνή βλάστηση και χρειάζεται να ψάξουμε για εύκολα περάσματα παρεκκλίνοντας δεξιά και αριστερά.
Αφήνοντας πίσω το δύσκολο σημείο βγαίνουμε σε πλάτωμα. Το μονοπάτι είναι εμφανέστατο. Το ακολουθούμε προς τα κάτω μέχρι το μέρος που διασταυρώνεται και φεύγει δεξιά για την Ιερά Μονή Παναγίας.
Εάν κάνουμε το λάθος και συνεχίσουμε ευθεία θα βγούμε στο χωριό Άνω Τιθορέα. Αφού λοιπόν στρίψουμε δεξιά θα χρειαστεί να κατηφορίσουμε σε απότομα βράχια μέχρι να βγούμε στο δασικό δρόμο. Έπειτα τον ακολουθούμε μέχρι να φτάσουμε στο μοναστήρι.
Η πορεία διαρκεί 8 με 9 ώρες. Νερό δεν υπάρχει πουθενά παρά μόνο στην αρχή της διαδρομής δίπλα στο μοναστήρι. Στο αλπικό τμήμα της πορείας μας δεν υπάρχει σήμανση. Καλό είναι να έχουμε χάρτη η κάποια εφαρμογή με τα βασικά μονοπάτια του βουνού. Στο απότομο σημείο πριν την κορυφογραμμή πιθανότατα υπάρχουν και άλλα περάσματα, αλλά χρειάζεται έρευνα για να βρεθούν. Σε περίπτωση που δεν βρίσκουμε κάποιο ασφαλές πέρασμα καλό είναι να κινηθούμε προς τα δεξιά για να αποφύγουμε τους γκρεμούς.
κείμενο – φωτογραφίες – βίντεο: Πάνος Μπαμπαλούκας
