Το όρος Πάρνωνας στο ανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου καλύπτει ένα κομμάτι της Αρκαδίας και φτάνει μέχρι την Λακωνία, με το νότιο κομμάτι του να καταλήγει στο ακρωτήρι Μαλέας. Μολονότι αποτελεί τον μεγαλύτερο ορεινό όγκο της χερσονήσου έχει ηπιότερο κλίμα και λιγότερες μέρες χιονοκάλυψης σε σχέση με τα υπόλοιπα βουνά της Πελοποννήσου.
Με έκταση 2 εκατομμύρια στρέμματα αποτελεί ένα σημαντικό οικοσύστημα με άγρια ζωή και δάση με πολλά είδη δέντρων, όπως μαύρη πεύκη, κεφαλληνιακή ελάτη, δρύες, πλατάνια, καστανιές κ.α.
Κοντά στο χωριό Άγιος Πέτρος βρίσκεται η μονή Μαλέβης όπου υπάρχει το μοναδικό στην Ευρώπη δάσος δενδρόκεδρου, ενταγμένο στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Natura 2000. Συνολικά στον Πάρνωνα έχουν καταγραφεί 80 είδη σπάνιων και προστατευόμενων φυτών.
Ο Πάρνωνας έχει πολλά καλογραμμένα μονοπάτια και τα περισσότερα από αυτά είναι μέτριας δυσκολίας αποτελώντας μια καλή πρόταση για νέους και νέες πεζοπόρους. Το χειμώνα όμως το βουνό αγριεύει και με χιόνια το επίπεδο δυσκολίας ανεβαίνει. Η βορεινή κορυφογραμμή όπου βρίσκεται και το ψηλότερο του σημείο (1.936μ.), προσφέρει εξαιρετική θέα σε πολλά γειτονικά βουνά αλλά και στη θάλασσα. Στην τελευταία μας επίσκεψη καλύψαμε το παραπάνω τμήμα του βουνού.
Διαδρομή
Για να βρούμε το μονοπάτι θα πρέπει να πάμε στο χωριό Άγιος Πέτρος και από εκεί να κατευθυνθούμε προς το ορειβατικό καταφύγιο (Γεώργιος Παπαθεοδώρου). Το μονοπάτι ξεκινάει κάτω από το καταφύγιο στον ασφάλτινο κεντρικό δρόμο. Υπάρχει ταμπέλα που μας δείχνει το σημείο εκκίνησης.
Στην αρχή κατηφορίζουμε μέχρι το ρέμα και από εκεί ξεκινάμε να ανηφορίζουμε μέχρι το δασικό δρόμο. Εκεί πάμε για λίγο αριστερά και μπαίνουμε ξανά στο μονοπάτι το οποίο κινείται ανάμεσα από ψηλά δέντρα.
Αρκετά παραπάνω βγαίνουμε ξανά σε δασικό δρόμο. Σε αυτό το σημείο η κύρια διαδρομή συνεχίζει προς τα αριστερά πάνω στο δασικό δρόμο. Η κατεύθυνση αυτή οδηγεί κατευθείαν στο οροπέδιο. Εμείς όμως συνεχίζουμε στον απέναντι δρόμο και στη διχάλα πάμε δεξιά.
Είναι σημαντικό εδώ να βρούμε τα κόκκινα σημάδια πάνω στα δέντρα. Χαρακτηριστικό είναι το μεγάλο πεθαμένο έλατο το οποίο μοιάζει με τοτεμ. Το περνάμε και μπαίνουμε αριστερά στην απότομη πλαγιά. Τα κόκκινα σημάδια μας οδηγούν μέχρι την κορυφογραμμή.
Φτάνοντας πάνω συνεχίζουμε προς τα αριστερά μέχρι την ψηλότερη κορυφή. Η κορυφογραμμή είναι ήπια και δεν έχει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Με παγωμένο όμως χιόνι επιβάλλεται να έχουμε χειμερινό εξοπλισμό.
Από την κορυφή για να κατέβουμε στο οροπέδιο με το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία θα πρέπει να ελέγξουμε ποια πλαγιά έχει το καλύτερο χιόνι. Εμείς επιλέξαμε να κατέβουμε από τη βορεινή πλευρά που είχε λιγότερες ποσότητες χιονιού και ήταν πιο παγωμένη. Η δυτική πλευρά έμοιαζε επικίνδυνη μια που η τελευταία χιονόπτωση είχε μαζέψει όλο το χιόνι σε αυτή.
Μερικές φορές το χιόνι συσσωρεύεται στην αντίθετη πλαγιά του βουνού από αυτή που φυσάει ο άνεμος. Δημιουργείται στροβιλισμός και το χιόνι τελικά κάθεται στην απάνεμη πλευρά. Το οροπέδιο προτείνεται για κατασκήνωση και είναι απόλυτα ασφαλές. Ειδικά το σημείο όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Το εκκλησάκι είναι ανοιχτό τους χειμερινούς μήνες και μπορεί εύκολα να κοιμηθεί κάποιος μέσα σε αυτό. Εμείς στη διανυκτέρευση μας κοιμηθήκαμε έξω αλλά περάσαμε αρκετή ώρα στον προθάλαμό του. Αξίζει ένα μπράβο η κοινότητα μια που κάθε χρόνο το αφήνει ανοιχτό για τους επισκέπτες.
Πολλά καταφύγια στα βουνά μας δεν έχουν δωμάτια έκτακτων συνθηκών και παραμένουν κλειστά το χειμώνα. Εδώ ένα μικρό εκκλησάκι εκτελεί και χρέη καταφυγίου. Φροντίζουμε πάντα να το αφήνουμε καθαρό και να κλείνουμε την πόρτα για να μη γεμίζει με χιόνια ο προθάλαμος.
Από το οροπέδιο για να κατηφορίσουμε ακολουθούμε το κύριο μονοπάτι το οποίο βρίσκεται στο βάθος αριστερά του οροπεδίου με νότια κατεύθυνση. Το ακολουθούμε μέχρι να βγούμε στο δασικό δρόμο ο οποίος οδηγεί στο μονοπάτι που είχαμε ανέβει την προηγούμενη μέρα.
κείμενο – φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
βίντεο: Πάνος Μπαμπαλούκας, Δημήτρης Μπαλαμπάνης
