Η Γκιώνα είναι ένα από τα πιο γνωστά και μεγαλοπρεπή βουνά της κεντρικής Ελλάδας. Πέρα από τα σχετικά εύκολα πεζοπορικά μονοπάτια υπάρχουν και δύο μονοπάτια τα οποία χαρακτηρίζονται σαν διαδρομές περιπέτειες. Το μονοπάτι Καραγιάννη και αυτό του Μπέκου. Και τα δύο έχουν σημαντικές δυσκολίες ενώ με χιόνια γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα. Το μονοπάτι Καραγιάννη ξεκινάει από το χωριό Συκιά όπως και του Μπέκου. Το πρώτο φεύγει αριστερά από τη μεγάλη ορθοπλαγιά της Συκιάς ενώ το δεύτερο δεξιά.
Για να βρούμε το μονοπάτι του Καραγιάννη ακολουθούμε τα ορειβατικά σημάδια προς Λαζόρεμα. Ανεβαίνουμε έχοντας μπροστά μας τους γκρεμούς και συνεχίζουμε αριστερά πάντα πάνω στο μονοπάτι. Σε λιγότερο από μια ώρα φτάνουμε σε ένα χαρακτηριστικό πλάτωμα. Εδώ θα πρέπει να αφήσουμε το Λαζόρεμα και να φύγουμε προς τα πάνω και δεξιά. Η κλίση του εδάφους γίνεται αρκετά απότομη και μας οδηγεί σε ένα εύκολο πέρασμα με βράχια.
Αφού ανεβούμε θα συναντήσουμε το πρώτο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής. Μια τραβέρσα στην οποία υπάρχει συρματόσχοινο για έξτρα ασφάλεια. Στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει διχογνωμία από ορειβάτες για το αν θα πρέπει να υπάρχει το συρματόσχοινο ή όχι και μέχρι τώρα κάποιος ή κάποιοι έχουν φροντίσει να αφαιρείται.
Συνεχίζουμε την πορεία μας προς τα πάνω στην απότομη πλαγιά και έπειτα ξεκινάει η μεγάλη τραβέρσα προς τα αριστερά. Με χιόνι καλό είναι να γνωρίζουμε ότι τα σήματα κρύβονται. Αν ανεβαίνουμε πρώτη φορά υπάρχει μεγάλη περίπτωση να χαθούμε. Αφού περάσουμε μια μεγάλη πλαγιά θα αρχίσουμε να κινούμαστε ξανά προς τα πάνω. Θα βρεθούμε σε ένα βράχινο τοίχο όπου θα πάμε δεξιά και πάνω.
Εδώ η κλίση είναι αρκετά μεγάλη και όταν το χιόνι είναι παγωμένο θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Βγαίνοντας πάνω αφήνουμε τα τελευταία δέντρα και αρχίζουμε να μπαίνουμε σε μεγάλα λούκια με μέτρια κλίση. Πάντα πρέπει να κοιτάμε τα ορειβατικά σημάδια στα βράχια.
Η διαδρομή ελίσσεται ανάμεσα από γκρεμούς μέχρι που φτάνουμε σε μια μεγάλη ορθοπλαγιά που μας δείχνει ξεκάθαρα ότι πηγαίνουμε δεξιά. Εδώ είναι άλλο ένα σημείο που θα πρέπει να προσέξουμε. Τις περισσότερες χρονιές μαζεύει πολύ χιόνι και είναι επικίνδυνο ακόμη και για χιονοστιβάδα. Ανεβαίνουμε την πλαγιά και φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο δίπλα στα βράχια.
Η κορυφογραμμή βρίσκεται ακριβώς από πάνω μας. Για να βγούμε σε αυτή κινούμαστε δεξιά τραβερσάροντας την απότομη πλαγιά. Στη μέση της πλαγιάς υπάρχει ένας χαρακτηριστικός βράχος στον οποίο μπορούμε να ασφαλιστούμε. Αυτό είναι το τελευταίο δύσκολο πέρασμα. Λάθη δεν επιτρέπονται εδώ γιατί από κάτω υπάρχει χάος. Αφού βγούμε απέναντι ανεβαίνουμε στην κορυφογραμμή του βουνού αφήνοντας πίσω κάθε δυσκολία.
Η κορυφή βρίσκεται αριστερά. Πάμε μέχρι εκεί και στη συνέχεια κατηφορίζουμε μέχρι τα Βαθιά Λάκκα και μπαίνουμε ξανά στο μονοπάτι του Λαζορέματος για να επιστρέψουμε στη Συκιά.
Στο παρελθόν τα λούκια του Καραγιάννη έχουν δώσει μεγάλες χιονοστιβάδες. Καλύτερη εποχή για να ανέβουμε είναι πριν την άνοιξη όπου το χιόνι έχει κάτσει. Η διαδρομή καλό είναι να γίνει πρώτα χωρίς χιόνι και μετά χειμερινή. Μπορεί τα gps να κάνουν θαύματα αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε από πριν τα πιθανά δύσκολα σημεία. Η πορεία διαρκεί περίπου 8 ώρες με επιστροφή.
κείμενο – φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
