Ο Παρνασσός όσες φορές και να τον επισκεφτούμε πάντα θα έχει κάτι καινούργιο να μας δείξει. Η ανατολική πλευρά του βουνού έχει αρκετές ήπιες διαδρομές και μια από αυτές είναι το μονοπάτι που οδηγεί στη Μπαρουτοσπηλιά.
Το σπήλαιο είναι γνωστό από τα χρόνια της επανάστασης του 1821. Η ιστορία λέει ότι σε αυτό το σημείο του βουνού φτιάχνανε μπαρούτι για τις μάχες. Η σπηλιά έχει μεγάλο ανάπτυγμα στην είσοδο και είναι πολύ εντυπωσιακή.
Υπάρχουν ακόμη και δέντρα τα οποία καλύπτονται από τα βράχια αλλά ποτίζονται από το νερό που τρέχει από την οροφή του σπηλαίου. Το μονοπάτι μέχρι το σπήλαιο κινείται ανάμεσα από μεγάλα πουρνάρια που δημιουργούν “στοές” με σκιά. Παραπάνω το τοπίο αλλάζει με τα έλατα να κυριαρχούν.
Διαδρομή
Για να βρούμε το μονοπάτι θα πρέπει να φτάσουμε στο χωριό Λιλαία και να συνεχίσουμε στον κεντρικό δρόμο με κατεύθυνση προς Μαριολάτα. Στα μισά της διαδρομής στη μεγάλη ευθεία θα δούμε στο αριστερό μας χέρι ένα δασικό χωμάτινο δρόμο και μια ξύλινη ταμπέλα που μας δείχνει την πορεία προς Μπαρουτοσπηλιά.
Στρίβουμε αριστερά στον χωμάτινο δρόμο και πηγαίνουμε μέχρι το τέλος όπου θα δούμε μια ξύλινη πορτούλα από παλέτες. Ένα χαμηλό αμάξι θα δυσκολευτεί στα νεροφαγώματα. Αφού φτάσουμε στο πλάτωμα μπαίνουμε στο μονοπάτι και ανηφορίζουμε προς το πάνω. Αριστερά κυλάει το Κακόρεμα το οποίο δεν έχει πάντα νερό.
Το μονοπάτι είναι εμφανέστατο και μάλλον είναι απίθανο να το χάσουμε. Η ξύλινη ταμπέλα που θα δούμε λίγο πιο πάνω μας δείχνει ότι δεξιά βρίσκεται το αναρριχητικό πεδίο. Εμείς συνεχίζουμε στο κύριο μονοπάτι προς τα αριστερά. Σε περίπου μια ώρα θα βρεθούμε σε ένα μέρος με σάρες. Η σπηλιά βρίσκεται ακριβώς από πάνω και η είσοδος φαίνεται από το μονοπάτι.
Η ανάβαση χρειάζεται προσοχή γιατί η πλαγιά είναι απότομη και κάποιες πέτρες δεν είναι σταθερές. Για μεγαλύτερη ασφάλεια πάμε λοξά δεξιά και περνάμε πάνω από τις μεγάλε πέτρες οι οποίες δεν κουνιούνται. Αφού ανέβουμε τη σάρα θα βρεθούμε μπροστά στην είσοδο του σπηλαίου.
Καλό είναι να αποφεύγονται οι μέρες με βροχή γιατί φαίνεται ότι κατά καιρούς πέφτουν πέτρες από ψηλά. Το μεγαλύτερο μήκος του μονοπατιού είναι εύκολο αλλά η σάρα στο τέλος χρειάζεται προσοχή.
κείμενο: Πάνος Μπαμπαλούκας
φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας – Σοφία Αγγελίδου
