Η Μεγάλη Ζήρεια με εκτεταμένο αλπικό τοπίο αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση για ορειβασία το καλοκαίρι αλλά και τον χειμώνα. Με συνθήκες χιονιού είναι ίσως το βουνό με την ευκολότερη πρόσβαση στο αλπικό και προτείνεται για διανυκτέρευση αλλά και για δοκιμή χειμερινού εξοπλισμού.
Το φθινόπωρο με τις δροσιές είναι η κατάλληλη εποχή για να γνωρίσουμε το ανάγλυφο του βουνού και να σχεδιάσουμε πιθανές ορειβασίες με χιόνι. Η κλασική διαδρομή ξεκινάει από το μονοπάτι δίπλα στο χιονοδρομικό κέντρο.
Ωστόσο υπάρχουν και άλλες επιλογές με τις πλαγιές του βουνού να επιτρέπουν την χάραξη δικών μας διαδρομών. Μια εναλλακτική πορεία για την κορυφή είναι αυτή που περνάει από τον Κόκκινο βράχο. Πιθανότατα πήρε αυτό το όνομα από το χρώμα των βράχων στην ανατολή του ηλίου όπου κοκκινίζουν έντονα.
Η διαδρομή ξεκινάει στη δεξιά πλευρά του οροπεδίου. Φτάνοντας στο οροπέδιο βρίσκουμε την ταμπέλα που γράφει προς Γκούρα και στρίβουμε δεξιά στον χωμάτινο δρόμο και σε λίγα λεπτά πάμε αριστερά προς τα σπίτια των κτηνοτρόφων.
Φτάνουμε στο σπιτάκι του κτηνοτρόφου που φαίνεται στο βίντεο και στις φωτογραφίες και ξεκινάμε το περπάτημα προς την τσιμεντένια στάνη από όπου περνάμε από αριστερά. Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να βρούμε την στράτα που έχουν ανοίξει τα ζώα.
Ορειβατικά σημάδια δεν υπάρχουν αλλά είναι σχετικά εύκολο να βρούμε το μονοπάτι. Στην αρχή η πορεία μας πηγαίνει λοξά δεξιά μια που από εκεί συναντάμε πιο καθαρό έδαφος και ανοίγματα ανάμεσα από τους θάμνους.
Αφού φτάσουμε στο αλπικό κινούμαστε σταθερά προς τον Κόκκινο βράχο από όπου κρίνουμε εμείς ότι είναι καλύτερα. Η πορεία αν και ανηφορική δεν έχει καμία τεχνική δυσκολία. Εμείς στα σημεία που συναντήσαμε βράχους περάσαμε επίτηδες πάνω από αυτούς για να σπάσουμε τη μονοτονία του αλπικού.
Σε διαφορετική περίπτωση μπορούμε να φτάσουμε μέχρι την κορυφογραμμή από τις ήπιες πλαγιές χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε τα χέρια μας για σκαρφάλωμα. Αφού φτάσουμε στον Κόκκινο βράχο περνάμε από δεξιά μέχρι την κορυφογραμμή.
Σε αυτό το σημείο υπάρχει και μια όμορφη μικρή κόψη για όσους θέλουν να δυσκολέψουν την διαδρομή. Από την κορυφογραμμή κατευθυνόμαστε νότια μέχρι να φτάσουμε στο τσιμεντένιο κολωνάκι. Και αυτό το τμήμα της διαδρομής δεν περιέχει κάποιο δύσκολο κομμάτι.
Η πεζοπορία είναι κυκλική και διαρκεί περίπου 4 ώρες συν. Στην επιστροφή ακολουθήσαμε το μονοπάτι με την κόκκινη σήμανση που οδηγεί στο πάνω καταφύγιο. Πιο κάτω από το καταφύγιο βρίσκεται ο χωμάτινος δρόμος όπου πάμε αριστερά μέχρι το σπιτάκι που είχαμε ξεκινήσει.
κείμενο – φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
βίντεο: Πάνος Μπαμπαλούκας, Αναστάσης Τζίμας
