Διασχίζοντας το θεσσαλικό κάμπο με κατεύθυνση προς την κεντρική Πίνδο, το πρώτο βουνό που ορθώνεται μπροστά στον ταξιδιώτη είναι η κορυφογραμμή του Κόζιακα. Αποτελεί ένα φυσικό τοίχο, όπου πίσω από αυτόν μένουν κρυφές οι υπόλοιπες κορυφές της περιοχής.
Το σημείο εισόδου προς τους ορεινούς όγκους είναι το χωριό Πύλη Τρικάλων. Το όνομα του χωριού είναι απόλυτα ρεαλιστικό, αφού οι πλαγιές του Κόζιακα και οι πλαγιές του Ίταμου συναντιούνται και δημιουργούν ένα φυσικό πέρασμα.
Το ψηλότερο σημείο του βουνού αγγίζει τα 1900μ. και για να το προσεγγίσει κανείς θα χρειαστεί να πάει μέχρι τα Περτουλιώτικα λιβάδια, που βρίσκονται λίγο παραπάνω από το χωριό Ελάτη. Από εκεί ξεκινάει η ευκολότερη διαδρομή προς την κορυφή. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες πολλές διαδρομές περιμετρικά του βουνού, καθώς κι ένα μονοπάτι που διασχίζει το μεγαλύτερο μέρος της κορυφογραμμής του.
Η βλάστηση του βουνού είναι πλούσια σε φυλλοβόλα δέντρα στα χαμηλά, και στα μεγαλύτερα υψόμετρα συναντάμε πολλά έλατα, δασική πεύκη, καθώς και άρκευθους (κέδροι). Ο Κόζιακας έχει χαρακτηριστεί ως ελεγχόμενη περιοχή κυνηγιού, ενώ για ορισμένα είδη απαγορεύεται το κυνήγι τους. Υπάρχουν όμως και μερικά είδη όπως η πέρδικα, ο φασιανός και το ελάφι (dama dama), τα οποία εκτρέφονται στην περιοχή και είναι επιτρεπτό το κυνήγι τους. Εκτός από τα ελάφια και τα ζαρκάδια, στο βουνό κάνουν συχνές εμφανίσεις αρκούδες και λύκοι. Στο παρελθόν έχουν σημειωθεί επιθέσεις από αγέλες λύκων, στα πεδινά χωριά των Τρικάλων, με θύματα ακόμη και γαϊδούρια.
Τα Περτουλιώτικα λιβάδια είναι το πιο επισκέψιμο σημείο του βουνού, αφού εκεί βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο.
Μπορεί τα λιβάδια της περιοχής να είναι κατάλληλα για κατασκήνωση, όμως ο φορέας διαχείρισης που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, απαγορεύει την τοποθέτηση σκηνής. Το χιονοδρομικό κέντρο λειτουργεί σπάνια και μόνο τους κρύους χειμώνες μια που έχει φτιαχτεί σε χαμηλό υψόμετρο. Τους υπόλοιπους μήνες με καλό καιρό γίνονται διάφορες δραστηριότητες, όπως ιππασία. Η περιοχή έχει πολλές απαγορεύσεις για τη μετακίνηση μέσα στο δάσος, αλλά δεν φαίνεται να τηρούνται πια. Μελανό σημείο αποτελούν οι σιδερένιοι φράχτες, οι οποίοι πιθανότατα είχαν τοποθετηθεί από το πανεπιστήμιο ή το δασαρχείο και πλέον έχουν αρχίσει να σκουριάζουν, αποτελώντας σημαντικό κίνδυνο για τα ζώα που κινούνται στην περιοχή.
Κορυφή
Αστραπή 1900μ.
Καταφύγιο
Καταφύγιο Κόζιακα τηλ: 6977662569, 6976080613
Προτεινόμενη διαδρομή
Περτουλιώτικα λιβάδια – καταφύγιο Κόζιακα
Λίγα μέτρα πριν το χιονοδρομικό κέντρο θα δούμε ένα μικρό εκκλησάκι στα αριστερά μας. Ακριβώς σε αυτό το σημείο αλλά από την άλλη πλευρά ξεκινάει η διαδρομή για το καταφύγιο του Κόζιακα και την κορυφή. Θα χρειαστεί να περάσουμε απέναντι από το πιο κοντινό ξύλινο γεφύρι μια που το ποταμάκι που διασχίζει τα λιβάδια είναι αρκετά πλατύ. Αφού περάσουμε περπατάμε μέχρι να βρεθούμε στο ίδιο ύψος με το εκκλησάκι. Ακριβώς μπροστά μας υπάρχει ένας δασικός δρόμος που μας οδηγεί στην καρδιά του δάσους.
Ακολουθούμε το δασικό δρόμο για περίπου ένα τέταρτο μέχρι να συναντήσουμε κάθετα έναν ακόμη δρόμο. Απέναντι θα δούμε μια ξύλινη ταμπέλα που γράφει “ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ”. Σε αυτό το σημείο θα μπούμε στο μονοπάτι και θα το ακολουθήσουμε μέχρι να ξαναβγούμε σε δασικό δρόμο αρκετά πιο ψηλά.
Η σήμανση είναι κίτρινου χρώματος. Το μονοπάτι συναντιέται άλλες δυο φορές με το δασικό δρόμο μέχρι το σημείο που τα δέντρα αραιώνουν. Μετά από μια τελευταία και κάπως απότομη ανηφόρα φτάνουμε στο καταφύγιο.
Από εκεί για να συνεχίσουμε προς την κορυφή θα περάσουμε δεξιά από το καταφύγιο και θα ακολουθήσουμε τη σήμανση με κατεύθυνση δυτικά. Στο πρώτο τμήμα περπατάμε δίπλα από μικρό ρέμα. Φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο της κορυφογραμμής πάμε αριστερά προς την κορυφή Αστραπή. Κάνουμε τα τελευταία μέτρα και φτάνουμε στο σημείο με το τσιμεντένιο κολωνάκι.
Δεύτερη επιλογή
Μπορούμε να ανέβουμε στο καταφύγιο και από το παλιό μονοπάτι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το χιονοδρομικό κέντρο.
Φτάνοντας στα λιβάδια, κινούμαστε προς το δάσος με τα έλατα. Ευθεία και αριστερά υπάρχει ένας χαρακτηριστικός λόφος με δέντρα και από πίσω μια μεγάλη στάνη. Μόνο στην αρχή της διαδρομής υπάρχει ένα ορειβατικό σήμα Ε4, ενώ δεν υπάρχει καμία ταμπέλα που να δείχνει την σωστή κατεύθυνση για το καταφύγιο.
Φτάνουμε στην στάνη και από εκεί κινούμαστε προς τα δεξιά μέχρι να συναντήσουμε έναν σιδερένιο φράχτη. Κινούμαστε παράλληλα με το φράχτη και προς τα πάνω και περνάμε μέσα από το δάσος, μέχρι να συναντήσουμε έναν δασικό δρόμο. Ακριβώς από την απέναντι πλευρά διακρίνεται η είσοδος του μονοπατιού. Και εδώ δεν υπάρχει σήμανση, αλλά η είσοδος φαίνεται. Στην τελευταία μας επίσκεψη φτιάξαμε ένα μικρό κούκο. Αφού μπούμε στο μονοπάτι θα βγούμε αρκετά πιο ψηλά σε ένα δασικό δρόμο όπου θα πάμε προς τα δεξιά μέχρι να συναντήσουμε τα κίτρινα σημάδια.
Υ.Γ΄. Εμείς κάθε φορά που επισκεπτόμαστε στον Κόζιακα ανηφορίζουμε από όπου μας φανεί ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Προφανώς ο πιο ασφαλής τρόπος είναι το σηματοδοτημένο μονοπάτι και από εκεί προτείνουμε να γίνεται η ανάβαση. Απλά με καλές συνθήκες και χωρίς ομίχλη έχει ενδιαφέρον να επισκεπτόμαστε και τα απάτητα μέρη του βουνού.
Έξω από το καταφύγιο υπάρχει πηγή με τρεχούμενο νερό.
Το καταφύγιο ανοίγει όταν κάνουν κράτηση από δέκα άτομα και πάνω.
