Η κόψη του Υμηττού αποτελεί ένα πολύ καλό πεδίο για προπόνηση και βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το κέντρο της Αθήνας.
Για να προσεγγίσουμε το σημείο εκκίνησης μπορούμε να ανέβουμε είτε από την Παιανία είτε από την πλευρά της Αθήνας. Εάν ανέβουμε από την Αθήνα ακολουθούμε τον δρόμο που περνάει από την Καλοπούλα και συνεχίζουμε για 15 περίπου λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο διάσελο του ΟΤΕ. Το σημείο είναι χαρακτηριστικό. Στο αριστερό μας χέρι βλέπουμε έναν μικρό δρόμο που οδηγεί στο κτήριο του ΟΤΕ και κάποιες κεραίες. Εκεί αφήνουμε το αυτοκίνητο και κατηφορίζουμε στο μονοπάτι με τον αριθμό 5. Στον πρώτο χωματόδρομο που θα βρούμε πηγαίνουμε δεξιά. Από εδώ δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι που να οδηγεί στην αρχή της διαδρομής οπότε ανεβαίνουμε από όποιο σημείο κρίνουμε ότι έχει τα λιγότερα εμπόδια. Τα βράχια είναι ακριβώς από πάνω μας.
Εάν ανέβουμε από την Παιανία θα πρέπει να ακολουθήσουμε την οδό Προσηλίου και στην συνέχεια την οδό Ιονίου στο τέλος της οποίας θα παρκάρουμε δίπλα σε ένα σπίτι. Από εδώ ξεκινάει το περπάτημα. Στην αρχή περπατάμε σε δρόμο και στη συνέχεια μπαίνουμε στο μονοπάτι με τον αριθμό 5 και σύντομα θα φτάσουμε στον πρώτο δασικό. Από εκεί συνεχίζουμε απέναντι στο τσιμεντένιο δρομάκι. Υπάρχει και ξύλινη ταμπέλα που δείχνει το μονοπάτι. Φτάνουμε σε σιδερένια πόρτα και περνάμε από δεξιά. Σε αυτό το σημείο δυστυχώς κάποιος θρασύτατος άνθρωπος έχει περιφράξει ένα μέρος του βουνού θεωρώντας ότι του ανήκει. Περνάμε μέσα από το οικόπεδο και συνεχίζουμε στο μονοπάτι. Στον επόμενο δασικό δρόμο που θα συναντήσουμε συνεχίζουμε αριστερά και μπαίνουμε δεξιά όπου κρίνουμε ότι θα φτάσουμε πιο σύντομα στα βράχια.
Η διαδρομή ξεκινάει με αναρρίχηση 3ου βαθμού. Σε αυτό το σημείο υπάρχουν 2 σκουριασμένα καρφιά. Μπορούμε να ασφαλιστούμε και σε αυτά αλλά είναι καλύτερα να βάλουμε τα δικά μας υλικά γιατί είναι πολύ διαβρωμένα. Αφού ανέβουμε το πρώτο απότομο κομμάτι η διαδρομή για λίγο γίνεται ήπια. Το επόμενο δύσκολο πέρασμα είναι το σημείο όπου θα χρειαστεί να κάνουμε ραπέλ. Εάν δεν θέλουμε να αφήσουμε κάποιον ιμάντα μπορούμε να γυρίσουμε λίγα μέτρα πιο πίσω και να κατέβουμε από δεξιά. Υπάρχει ένα σημείο όπου μπορούμε να κατέβουμε με προσοχή χωρίς να τοποθετήσουμε κάποια ασφάλεια. Αφού κατέβουμε θα δούμε μπροστά μας ένα αρκετά δύσκολο πέρασμα. Είναι καλύτερα αυτός που θα κάνει ασφάλεια στον επικεφαλής να το κάνει από χαμηλά όπου υπάρχουν κάποια καλά σημεία για να πατήσει.
Μετά και από αυτό το πέρασμα η διαδρομή γίνεται ξανά εύκολη. Τα επόμενα σημεία είναι λιγότερο επικίνδυνα αλλά το σχοινάκι χρειάζεται ξανά. Αργότερα ανεβαίνουμε σε μια πλαγιά με ήπια κλίση στην οποία καλό είναι να βάλουμε κάποιες ασφάλειες και οδηγούμαστε στο δυσκολότερο σημείο της διαδρομής. Φτάνοντας σε ένα μικρό πλάτωμα θα δούμε δεξιά μας έναν κάθετο βραχώδη τοίχο. Το ευκολότερο σημείο για να ανέβει κάποιος είναι από το μικρό δίεδρο με τα χαρακτηριστικά θαμνάκια και τον βράχο που δημιουργεί ένα πατάρι. Η αναρρίχηση σε αυτό το σημείο είναι 4ου βαθμού. Αφού περάσουμε και αυτό το κομμάτι συνεχίζουμε ξανά πάνω στην κόψη.
Λίγο παραπάνω φτάνουμε στο τελευταίο εκτεθειμένο τμήμα της διαδρομής. Ανηφορίζουμε από αριστερά όπου θα βρούμε ένα ακόμη καρφί το οποίο είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Στα αριστερά μας υπάρχει γκρεμός οπότε θα χρειαστεί να βάλουμε υλικά ασφάλισης. Εάν κάποιος θέλει να αποφύγει τον γκρεμό μπορεί να ανέβει από το κέντρο των βράχων.
Μετά και από αυτό το πέρασμα οι δυσκολίες τελειώνουν. Τα τελευταία μέτρα γίνονται πάνω σε εντυπωσιακά βράχια τα οποία θα χρειαστεί να τα περάσουμε χαμηλωμένοι σε κάποια σημεία για ασφάλεια.
Η διαδρομή φτάνει στο τέλος της εκεί που τελειώνει και το βράχινο νεύρο. Κινούμαστε για λίγο με κατεύθυνση προς τα νοτιοδυτικά μέχρι να βρούμε το μονοπάτι που θα μας βγάλει στο διάσελο του ΟΤΕ. Κατηφορίζοντας στο μονοπάτι σε κάποιο σημείο πηγαίνει και αριστερά. Εμείς θα πρέπει να πάμε δεξιά. Φτάνοντας στο διάσελο του ΟΤΕ ακολουθούμε ξανά το μονοπάτι 5. Υπάρχει ταμπέλα στην είσοδο. Κατηφορίζουμε από την ίδια διαδρομή μέχρι το αυτοκίνητο.
Πληροφορίες
Η διαδρομή πάνω στα βράχια διαρκεί περίπου τρεισήμισι ώρες και όλη μαζί με το περπάτημα πέντε.
Θα χρειαστούμε μια σειρά καρυδάκια και αρκετούς ιμάντες. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και φρεντς αν έχουμε. Ένα σχοινί 40 μέτρων ή και παραπάνω. Για τα απότομα σημεία είναι καλό να έχουμε μαζί μας αναρριχητικά παπούτσια.
Σε γενικές γραμμές τα βράχια είναι σε καλή κατάσταση και δεν υπάρχουν πολλά σαθρά. Πάντα όμως θα πρέπει να τα ελέγχουμε πριν βάλουμε κάποιο υλικό ασφάλισης.
Η διαδρομή είναι σαφώς δυσκολότερη από την κόψη Φλαμπουρίτσας στην Πάρνηθα και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Αυτό βέβαια ισχύει στην περίπτωση που κάποιος ακολουθήσει όλη την κόψη, χωρίς να παρακάμπτει τα απότομα σημεία από δεξιά και αριστερά.
Καλό είναι να αποφεύγεται η ανάβαση τις ημέρες με αυξημένη υγρασία.
κείμενο – φωτογραφίες: Πάνος Μπαμπαλούκας
επιμέλεια: Λάζαρος Τριανταφυλλίδης
